ILMU DAN MA`RIFAT

BBB, 26 Safar 1439H. =  15 November 201`7M. (Rabu):

Istilah kesufian seterusnya dibicarakan oleh Al-Hujwiri ialah istilah `Ilmu` dan Ma`rifat.

Istilah ilmu, akar katanya ialah ``alima` ertinya , tahu, iaitu  lawannya jahil – tidak tahu.

Manakala istilah ma`rifat adalah berasal dari akar kata `arafa`, ertinya  kenal yang lawannya ialah tidak kenal.

Menurut Al-Hujwiri istilah `ilmu dan ma`rifat adalah istilah theologi  bererti tahu dan kenal.

Menurut Al-Hujwiwi di kalangan ahli theologi  kedua-dua istilah  dapat diertikan secara sama, iaitu

Mengetahui.

Sebagai contoh penggunaannya di dalam theologi dikatakan oleh `ulama` al-Kalam bahawa:

``Awwalu wijibin `ala al-insan ma`rifat Allah

Bermaksud:

Seawal-awal kewajiban ke atas insan ialah ma`rifat Allah.

Ma`rifat bererti mengenal Tuhan, iaitu ilmu.

Bermaksud ma`rifat juga adalah bermaksud tahu.

Tetapi di kalangan sufi antara `ilmu dan ma`rifat ada perbezaan.

Ilmu bererti tahu secara umum berasaskan akal, tetapi ma`rifat bagi sufi ialah tahu yang bersifat kerohanian.

Istilah `ilmu` dinisbahkan kepada Tuhan. Misalnya :

Huwa  `Alimu al-ghaib wa al-shahadah (Al-Hashr: 22).

Bermaksud:  Dia Mengetahui yang ghaib dan al-shahadah (nyata).

Namun  istilah `arif menurut Al-Hujwiri tidak dinisbahkan kepada Allah, kerana katanya, tidak mengandungi rahmat Ilahi,  sebaliknya dinisbahkan kepada manusia, khusus yang mendalam dalam bidang kerohanian, misalnya dikatakan,

 Al-arif al-rabbani,

Dia yang arif rabbani – bermaksud alim dalam bidang kerohanian.

Sekian.