BBB, 15 Rajab 1436 = 04 Mei 2015 (Isnin):
Sebagaimana Nabi Muhammad s.a.w. mengasaskan
Masjid Quba`, demikian Rasulullah sama membina Masjid Madinah yang dikenali
dengan Masjid Nabawi bermula dengan membersih tapak dari pokok-pokok dan bekas
bangunan lama. Keluasan bangunan adalah 100 hasta lebar dan panjang. Dinding
diperbuat daripada batu dan tanah, atapnya diperbuat daripada pelepah kurma,
tiangnya pula daripada batang kurma. Lantainya daripada pasir dan krikil. Masjid
mempunyai 3 pintu. Di tepi masjid turut dibina beberapa ruang menjadi bilik-bilik
isteri-isteri Nabi. Selepas siap bangunan yang dibina secara gotong royong
antara golongan Muhajirin dan Ansar itu, maka Rasulullah berpindah dari rumah
Abu Ayub al-Ansari ke bahagian tepi masjid berkenaan.
Fungsi Masjid Nabawi tidak sahaja untuk
bersolat, tetapi mempunyai multi-purposes. Di bahagian masjid ini turut tinggal
mereka yang berhijrah dan tidak mempunyai kediaman, maka mereka yang dikenali
sebagai Ahli al-Suffah tinggal di bahagian masjid ini. Melalui masjid ini
Rasulullah mengajar orang-orang Islam berhubung dengan keilmuan dan amal ibadat
Islam. Setengah daripada mereka datang berkhemah di sekitar masjid bagi
mempelajari keilmuan dan hukum hakam keislaman. Melalui masjid ini Rasulullah
mentadbir dan menjalankan mesyuarat bagi pentadbiran berkenaan. Melalui masjid
dan amal ibadat Rasulullah memperkukuhkan persaudaraan antara sesama Islam yang
berhijrah dikenali dengan kaum Muhajirin dan penduduk Madinah yang terdiri dari
kaum Aus dan Khazraj dikenali sebagai Kaum Ansar. Sebahagian kecil orang Yahudi
turut menerima Islam seperti Abdullah bin Salam yng dikenali sebagai ulama bagi
ugama Yahudi dan beberapa yang lain, tetapi kebanyakan tidak menerima Islam.
Pendek kata ibadat, pentadbiran, pertahanan dan dakwah adalah digerak dari
Masjid Nabawi.
Sesungguhnya melewati sejarah, tamadun dan
peradaban umat Islam, maka Masjid Nabawi terus berkembang dari segi fizikal dan
fungsi penggunaannya sesuai Madimnah berkembang dari sebuah penempatan yang
asalnya bernama Yathrib kepada Madinah al-Munawwarah, sebuah bandar pentadbiran
dan ibu negara bagi pemerintahan negara Islam yang khalifah-khalifahnya terdiri
dari Sayyiduna Abu Bakar, Umar, Uthman dan Ali sebelum memindahkan pentadbiran
ke luar dari Madinah. Hingga ke abad 13H./17M. Masjid Nabawi kelihatan
mempunyai dinding empat segi bujur dengan bersutuh bahagian keliling dan jalan
tengah bersutuh, sedangkan pada bahagian tengah adalah terbuka.
Perubahan yang ketara sebagai bangunan yang
menarik dan indah dengan identiti bagi kawasan Rawdah mempunyai kubah berwarna
hijau dan berbumbung dirakam pada 1326H./1908M. Iaitu pada peringkat akhir
pemerintahan kerajaan Uthmaniyyah. Pada masa itu identiti Masjid Nabawi
mempunyai ciri-ciri, iaitu:
1) Kubah hijau bulat bujur dan tajam ke atas – berbentuk bawang dengan
tunjuk langit yang indah
2) Mempunyai menara yang bentuk menaranya sebagaimana menara-menara di
Masjid al-Haram dan menara-menara kebanyakan masjid di Makkah dan Madinah
3) Mempunyai tiang-tiang yang mempunyai bentuk arch lengkung bahagian atas
4) Masih mempunyai medan ruang terbuka pada bahagian tengah
5) Mempunyai buah-buah butung pada bahagian sutuh yang menarik pandangan
6) Mempunyai hiasan taman seperti pokok kurma dan pokok yang lain
7) Mempunyai lampu bagi menerangkan kawasan sekitar.
Banyak lagi tahap perkembangan dan perubahan
yang berlaku terutama dari segi perluasan masjid. Seingat Penulis ketika
pemergian kali pertama (1985), bangunan Masjid Nabawi masih masjid lama dan dalam
usaha untuk membina yang baru. Pada masa itu bangunan diruntuhkan dan sebagai
ganti tempat solat didirikan khemah-khemah dikeliling masjid dan kunjungan
Penulis pada tahun 1994 bangunan yang indah dan besar sebagaimana yang ada kini
baru siap. Pada masa itu satu yang mengkagumkan dan menarik perhatian ialah
pada bahagian tengah masjid mempunyai seperti payung besar yang pada siang hari
dibuka payung bagi mengelak daripada panas dan pada malam hari ditutup payung
untuk mendapat udara nyaman waktu malam. Berada di dalamnya amat selesa. Dan
pemergian Penulis terakhir (2015) ialah bangunan yang sama, tetapi di dalamnya
kelihatan sudah agak lusuh, namun pada bahagian luar – bahagian lantai dipasang
marmar sekeliling masjid yang seluas sejam berjalan kelilingan dan bagi kawasan
ini disediakan khemah sebagai payung besar bertiang letrik yang payung ini
boleh dikuncup terutama pada malam hari, kerana tidak panas dan dibuka pada
siang hari, untuk mengelak dari panas. Payung-payung yang berjumlah ratusan ini
mengindahkan pandangan dan memberi keselesaan kepada jamaah. Mereka boleh
membuat pilihan untuk ke dalam bangunan atau santai dan releks di luar
bangunan.
Sudah pastilah pembangunan dan perubahan terus
berlaku di Masjid Nabawi yang lebih memberi keselesaan, bahkan menjadi panduan
dan ikutan bagi pembangunan dan perkembangan masjid-masjid di luar bagi Madinah,
bahkan di mana saja masjid didirikan.
Sekian.
No comments:
Post a Comment