BBB, 06 Jamadil Akhir 1437 = 15 Mac 2016
(Selasa):
Sebuah lagi matan penting yang menjadi fokus
pembicaraan pada kali ini ialah `Matan Jauharat al-Tauhid` yang dihasilkan oleh
Shaykh Ibrahim al-Laqani. Jika kedua-dua matan yang telah dibicarakan adalah
dalam karangan prosa, tetapi Matan Jauharat al-Tauhid dihasilkan oleh Syaikh
Ibrahim al-Laqani ialah di dalam bentuk puisi (Nazam atau syair). Matan
Jauharat al-Tauhid antaranya dihashiah oleh Shaykh Ibrahim al-Bayjuri –Shaykh al-Azhar
dengan judul Tuhfat al-Murid `ala Jawharat al-Tauhid (1234H.). Menariknya Matan Jauharat al-Tauhid yang
penting ini turut disharah di dalam bahasa Melayu (Jawi) dengan judul Sharh
Bagi Matan Jauharat al-Tauhid. Tetapi pensharh di dalam bahasa Melayu tidak
diketahui nama pengarang (pensharah). Pada kulit luar dan dalam kitab ini
sekadar diberi maklumat ringkas:
Inilah Kitab Sharah Bagi Matan Jauharat
al-Tauhid bagi al-Imam al-Shaykh Ibrahim
al-Laqani telah diterjemahkandia oleh
seorang `ulama` Jawi dengan Bahasa Melayu. Jaza Allah Muallafaiha khairan.
Walau bagaimana terdapat sedikit maklumat pada
akhir penulisan sharah di dalam bahasa Melayu ini bahawa kitab ini telah
selesai dikarang pada hari Rabu, pada bulan Ramadhan 1292H. bertempat di Sambas,
Kampung Parit Dalam, Hampir Sultan Muhammad Safiyy al-Din. Sambas terletak pada
bahagian Kalimantan Indonesia.
Matan Jauharat al-Tauhid adalah terdiri dari
143 bayt bersama sharah menjadikan kitab
setebal 78 halaman.
Puisi matan berkenaan adalah berkedudukan sebagaimana kedudukan syair.
Satu bayt ialah dua pecahan satu baris. Syair di dalam bahasa Arab adalah
berdasarkan timbangan wazan di dalam keilmuan saraf. Biasanya di dalam separuh
baris antara tiga ke lima perkataan. Di
dalam bahasa Melayu dikira dari segi suku kata antara 8 hingga 12 suku kata. Tidak ada pembayang
maksud sebagaimana pantun di dalam bahasa Melayu, sebaliknya semua kata-kata di
dalam syair atau nazam membawa maksud dan mesej. Sependik syair atau nazam
adalah satu bayt yang boleh membawa mesej atau kandungan yang hendak
disampaikan, tetapi tiada had panjangnya bayt bagi syair atau nazam sebagaimana
di dalam Matan Jauharat al-Tauhid membawa kandungan akidah tauhid menurut
aliran Sunni adalah sebanyak 143 bayt. Jika bersifat cerita ia boleh sepanjang
sebuah buku. Kandungan di dalam Matan Jauharat al-Tauhid adalah persoalan yang
berhubung dengan akidah Islam.
Dilihat dari segi kandungan di dalam Matan
Jauharat al-Tauhid yang disusun di dalam bahasa secara puisi, nampaknya
tidaklah diikuti oleh pensharah dengan menterjemah kepada bentuk puisi terlebih
dahulu dan baru diikuti dengan sharah, sebaliknya pensyarah terus terjemah dan
mensharahnya secara serentak. Misalnya
selepas basmalah, hamdalah dan salawat di dalam susunan puisi pensharah
mempekenalkan Matan Jauharah melalui puisi pengarangnya (Ibrahim al-Laqani)
Wa hadhihi urjuzatun laqqabtuha *
(Jauharat al-Tauhid) qad hadhdhabtuha
Ya`ni
dan inilah Risalah yang kecil yang
diambil ia daripada dalam batu yang sangat kerasnya halnya itu di dalam
laut yang sangat dalamnya yang kunamai ia
`Risalah Jauharat al-Tauhid`
ya`ni ma`nikam yang tiada sepertinya, maka iaitu recana daripada i`tiqad
dua Imam Abu al-Hasan al-Ash`ari dan Abu Mansur Maturidi radhiya Allah `anhuma
dan sesungguhnya telah kusucikan ia daripada i`tiqad orang yang sesat.
Jelas pensharah tidak menterjemahkan bayt
puisi ke dalam bentuk puisi di dalam bahasa Melayu, bahkan terus memberi
terjemahan dan sharah secara prosa. Kandungannya bersifat sharah dengan
maklumat-maklumat yang tidak ada di dalam matan. Contoh aliran yang dibawa
ialah menurut aliran Abu al-Hasan al-Ash`ari dan Abu Mansuir al-Maturidi.
Bahasa terjemahan dan huraian adalah bahasa
Melayu lama, gaya Sambas dan bersifat bahasa kitab yang terpengaruh
dengan susunan nahu `Arab.
Sebagai contoh diperturunkan sebuah lagi bayt
yang bersambungan dengan bayt di atas:
Dan kata Musannif radiya Allah `anhu:
Wa Allah arju fi al-qabul nafi`a *
Biha muridan fi al-thawab tami`a
Huraian yang diberi terhadap bayt ini oleh
sharih begitu panjang, iaitu lebih kurang dua halaman muka surat kitab. Di
bawah diambil sebahagian dari permulaan:
Ya`ni dan mengharap aku akan Allah Subhanahu wa
Ta`ala di dalam qabul halnya memberi manfaat dengan risalah itu yang tam`ah di
dalam pahala akhirat Amin ya Rabb al-`Alamin, Ya`ni hai Tuhanku qabulkan
permintaan musannif ini. (Adapun) erti raja` itu mengharap-harap hati dalam
mengesahkan barang suatu yang lagi akan datang beserta mengerjakan sebab yang
hasil dengan demikian itu maka inilah recana yang mahmud, maka iaitu daripada
setengah sifat hati yang dipuji. (dan erti) nama qabul itu menerima dengan
barang sesuatu itu recana daripada reda dengan dia serta tiada i`tirad atas
orang yang mengerjakandia. Maka inilah kata `ulama` yang rajih dan kata setengah
`ulama`, ya`ni serta diberi pahala ia atas demikian itu (dan erti) tam`ah itu
iaitu mengerjakan ibadat kepada Allah Sunhanahu wa Ta`ala keadaan mengharap
pahala akhirat, maka iaitu tam`ah yang mahmudah dan adapun tam`ah atas
pekerjaan yang bangsa dunia itu, maka iaitu daripada sifat hati yang madhmumah.
(Selepas ini sharah membicaraka konsep ibadat,
hukum menuntut ilmu dan sebaginya yang agak panjang. Ini menandakan bahawa
sharah yang dibuat boleh bersifat
ringkas, seagaimana bayt pertama yang dipetik di atas, dan bersifat panjang selagi
persoalan yang dibicaraka oleh sharah releven dengan apa yang dibawa di dalam
matan.
Tetapi suatu yang jelas bahawa matan yang bermutu ialah matan yang padat dengan
persoalan keilmuan yang dibicarakan yang disusun di dalam bahasa indah dan
padat sebagaimana yang dibawa oleh Matan Jauharat al-Tauhid yang dibicarakan.
Sekian.
No comments:
Post a Comment